برای دریافتن میزان حساسیت های به وجود آمده از طریق لاتکس آزمایشاتی صورت گرفته است که بدین رو است.
از آزمودنی‌ها خواسته شد تا به مدت 30 دقیقه دستکش لاتکس 50 عددی را روی یک دست بپوشند تا واکنش فوری یا علائم ذهنی خارش تماسی را مشاهده کنند.
داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری استاندارد نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. عوامل خطر مختلف و ارتباط آنها با آلرژی به دستکش لاتکس با استفاده از آزمون‌های مهم مرتبط مانند آزمون Chi-square (χ2) مورد بررسی قرار گرفت.
در مجموع 700 پرستار در این مطالعه وارد شدند. سن افراد مورد مطالعه بین 21 تا 49 سال بود. تقریباً 414 (60%) به عنوان پرستار کارکنان برای ≥1 سال (میانگین 1 سال) با دامنه 1 ماه تا 23 سال کار می کردند.
در مطالعه ما، 429 نفر (61.3٪) دست های خود را 10 بار با صابون شستند و 361 نفر (51.6٪) برای ≤10 بار از ضدعفونی کننده استفاده کردند. 373 نفر (3/53%) از هر دو دستکش پودری و غیرپودری استفاده کردند.
از بین افراد مورد مطالعه، 348 نفر (7/49%) بیش از 3 ساعت از دستکش و 242 نفر (6/34%) بیش از 10 دستکش در روز استفاده می کردند.
سابقه دیاتزهای آلرژیک مانند رینیت آلرژیک، اگزما، آسم، کهیر و آلرژی گرد و غبار در 93 نفر (13.3%) وجود داشت. آلرژی به میوه در 51 مورد (7.3%) برای یکی از میوه های زیر مشاهده شد:
آناناس، انگور، پاپایا، گوجه فرنگی، گیلاس، جک فروت، هلو، انجیر، هویج، هندوانه، انبه و چیکو. سابقه حاکی از واکنش نوع 1 به سایر اقلام لاستیکی در 9 نفر و سابقه جراحی با کاتتریزاسیون در حین جراحی در 8 نفر وجود داشت.
علائم درماتوز دستکش در 74 نفر (10.6%) از افراد مورد مطالعه وجود داشت (شکل 1: فرد مبتلا به درماتیت تماسی تحریک کننده؛ فرد مبتلا به درماتیت تماسی آلرژیک). درماتیت تماسی (درماتیت تماسی آلرژیک و/یا تحریک‌کننده) در 69 نفر (9.9%) و علائم واکنش حساسیت نوع I در 21 نفر (3%) وجود داشت.
تعداد کمی از افراد (16) هر دو درماتیت تماسی و واکنش نوع 1 داشتند. هر دو نوع علائم موضعی بثورات موضعی در 30 دقیقه پس از استفاده از دستکش در 21 نفر (4/28%) و بثورات عمومی 24 ساعت پس از استفاده از دستکش در 1 مورد گزارش شد.
سابقه واکنش آئروسل مانند عطسه و گرفتگی بینی یا سابقه دشواری تنفس و خس خس در 2 نفر (7/2%) وجود داشت.
