فرش ماشینی بیضی حدود 50 سال پیش وارد ایران شد. به دلیل تقاضای زیاد فرش در ایران و گرانی فرش دستباف، فرش ماشینی خیلی زود رواج پیدا کرد. تولید انبوه فرش ماشینی از دهه 60 آغاز شده است.
چندین کارخانه بزرگ محصولات خود را روانه بازار کردند و همانطور که قبلا ذکر شد به دلیل قیمت پایین و شباهت آنها به فرش دستباف، استقبال خوبی از این فرش ها در بین مردم شد.
فرش ماشینی بیضی را می توان از طریق فناوری ها، مواد و تراکم های مختلف فرش ساخت. یکی از محبوب ترین فرش های ایران از اکریلیک است. اکریلیک شباهت زیادی به الیاف طبیعی (پشم) دارد، دوام و کیفیت بالایی نسبت به سایرین دارد و آن را به یک پارچه فرش خوب تبدیل می‌کند، اگرچه فرش‌های اکریلیک کمی گران‌تر از سایر انواع فرش هستند.
علاوه بر فرش های 100% اکریلیک، ترکیب اکریلیک و پشم و پلی استر نیز رایج است. پشم‌های طبیعی گران‌تر از الیاف مصنوعی هستند، بنابراین در فرش‌های ماشینی کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
الیاف مصنوعی دیگری که در فرش ماشینی بیضی استفاده می شود پلی استر (ابریشم مصنوعی) و پلی پروپیلن است. پلی استر ظاهری براق به فرش می دهد و آن را شبیه فرش های ابریشمی می کند و از آنجایی که دارای پرز (پرز) کم مانند فرش های اکریلیک و پشمی است، با وجود ماندگاری کمتری در بین برخی افراد محبوبیت بیشتری پیدا کرده است.
دو عامل مهم دیگر در فرش ماشینی تراکم و شین هستند. شین (نی) به تعداد گره ها در هر متر مربع از عرض فرش اطلاق می شود. مثلا فرشی با شین 1000. در فرش 3*4 متر مربع دارای عرض فرش 3000 گره می باشد.
تعداد گره‌های عرض جغرافیایی توسط شین‌های فلزی بافندگی فرش ماشینی بیضی تعیین می‌شود. تراکم نیز به تعداد گره ها در هر متر مربع از طول فرش اطلاق می شود. به طور کلی تعداد گره های طول جغرافیایی بیشتر از گره های عرض جغرافیایی است.
همانطور که در فرش 2000 تراکم و ابعاد 2*3 طول فرش 6000 گره است. فرش ماشینی شینس هر چه تراکم و تراکم بیشتری داشته باشد بیشتر به فرش دستباف شباهت دارد.
