در طول قرن نوزدهم، پیشرفت های متوالی در ماشین آلات نساجی به طور پیوسته باعث افزایش حجم تولید شد و قیمت پارچه فاستونی ایرانی و لباس تمام شده را کاهش داد. این روند ادامه یافت.
تحولات مکانیکی در تولید نساجی مرتبط با انقلاب صنعتی ناشی از بکارگیری اصول مهندسی و فیزیکی نسبتاً ساده بود. پیشرفت بیشتر مستلزم درک روشنی از اصول علمی فرآوری نساجی بود. فقدان اطلاعات اولیه در مورد ساختار و خواص الیاف درک را محدود می کند و رویکرد علمی به پردازش نساجی را به تاخیر می اندازد.
در قرن بیستم، با توسعه الکترونیک و کامپیوتر، مفاهیم فیزیکی و مهندسی جدیدی در تحقیق و توسعه نساجی به کار گرفته شد. یکی از کاربردهای برجسته علم در صنعت نساجی، توسعه الیاف مصنوعی، ارائه مواد نساجی جدید و منجر به کاربرد فرآیندهای جدید برای الیاف سنتی، در نتیجه ارائه روش‌های پردازش سریع‌تر و معرفی طیف گسترده‌تری از تکنیک‌های جدید بود.
صنعت الیاف مصنوعی در ابتدا از تخصص نساجی استفاده می‌کرد که از طریق سال‌ها تجربه با الیاف طبیعی توسعه یافته بود، اما نتایج عالی به‌دست‌آمده با رویکرد علمی، استفاده صنعتی از علم کاربردی را افزایش داد و به زودی اطلاعاتی در مورد رفتار الیاف تحت شرایط مختلف جمع‌آوری شد.
هم کشورهای صنعتی و هم کشورهای در حال توسعه اکنون دارای تاسیسات مدرنی هستند که قادر به تولید پارچه فاستونی ایرانی بسیار کارآمد هستند.
علاوه بر پیشرفت‌های مکانیکی در تولید نخ و پارچه فاستونی ایرانی، پیشرفت‌های سریعی در توسعه الیاف جدید، فرآیندهایی برای بهبود ویژگی‌های نساجی، و روش‌های آزمایشی که امکان کنترل کیفیت بیشتر را فراهم می‌کند، صورت گرفته است.
صنعت نساجی مدرن هنوز ارتباط نزدیکی با صنعت پوشاک دارد، اما تولید پارچه فاستونی ایرانی برای مصارف صنعتی اهمیت بیشتری پیدا کرده است. طیف گسترده ای از استفاده های نهایی که حاصل می شود، به درجه بالایی از تخصص نیاز دارد.
