این مطالعه از یک طرح مطالعه بازوی موازی تصادفی شده با کنترل پلاسبو پیروی کرد. شرکت کنندگان بر اساس سن، جنسیت و شاخص توده بدنی طبقه بندی شدند و به طور تصادفی با پرتاب سکه به یک بازوی درمانی تقسیم شدند.
شرکت کنندگان در بازوی مطالعه فعال دو قاشق غذاخوری سرکه تاکستان رقیق شده در یک فنجان آب دو بار در روز همراه با وعده های غذایی به مدت چهار هفته مصرف کردند و شرکت کنندگان در بازوی کنترل یک قرص سرکه مصرف کردند.
روزانه به مدت چهار هفته. تیمار سرکه تاکستان مایع روزانه 1.5 گرم اسید استیک در مقایسه با قرص سرکه که 0.015 گرم اسید استیک در روز ارائه می کرد، ارائه می کرد.
دوز فعال اسید استیک از 0.7 تا 2.0 گرم در روز بر اساس تحقیقات قبلی که اثرات دارویی سرکه را بررسی کرده بود، متغیر است.
قرص های سرکه تجاری در مطالعات گذشته به عنوان یک درمان کنترل استفاده شده است. قرص‌های سرکه بوی اسیدی سرکه داشتند و برای شرکت‌کنندگان به عنوان «قرص سرکه» توصیف می‌شد.
از این رو، شرکت کنندگان نسبت به تکلیف درمان کور شدند. انطباق شرکت‌کنندگان با پروتکل درمان روزانه بر روی یک تقویم کاغذی ثبت می‌شد که در پایان مطالعه به محققین مطالعه بازگردانده می‌شد.
یک نمونه ادرار نقطه ای از اولین تخلیه صبحگاهی در ابتدا و در هفته چهارم مطالعه جمع آوری شد. به شرکت کنندگان دستور داده شد که یک نمونه میانی را در ظرف استریل ارائه شده جمع آوری کنند و ظرف را دوباره محکم ببندند و در یک کیسه کاغذی قرار دهند.
در ابتدا، شرکت‌کنندگان در همان روزی که ادرار جمع‌آوری شد تا نمونه ادرار جمع‌آوری شد و منبع چهار هفته‌ای مکمل‌های سرکه مایع یا قرص خود را بر اساس تکالیف گروهی دریافت کردند، با محققین در یک مکان خارجی مورد توافق ملاقات کردند.
این فرآیند در هفته چهارم مطالعه تکرار شد، زمانی که شرکت‌کنندگان نمونه‌های ادرار و تقویم‌های انطباق را در اختیار محققان قرار دادند.
